امام بعد از سیزده سال اقامت اجباری در عراق، به یکباره به سمت فرانسه رفت. در رابطه با این تصمیم برخی معتقدند که شاه از دولت عراق چنین تقاضایی نموده بود، برخی نیز بر این باور هستند که صدام حسین از ترس اشاعه افکار و اندیشه‌های امام تصمیم به اخراج ایشان گرفت.

بختیار که خوشبینانه مصمم به حفظ رژیم پهلوی بود، تصور می‌کرد می‌تواند با ممانعت از ورود امام به ایران اعتراضات را سرکوب کند. او حتی در جهت تحقق این هدف، حاضر به ملاقات و مذاکره با امام نیز شد..

از اقدامات تأثیرگذار علماء و مراجع کشور در سال 1341 تحریم عید نوروز و اعلام عزای عمومی در سال 1342 بود. در این سال به دلیل اقدامات رژیم از جمله تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، انقلاب شاه و مردم، برگزاری رفراندوم 6 بهمن 1341 و بسیاری اقدامات دیگر که عملاً به معنای حذف اسلام و تقابل با حوزه‌های علمیه و علماء بود حضرت امام(ره) و بسیاری از مراجع ...

یکی از ویژگی‌های خاص امام که بعدها در رهبری ایشان هم مؤثر افتاد، موضوع قاطعیت ایشان در برخورد با مردم و مسائل پیش آمده بود. برخی منتقد این قاطعیت بودند، اما همین ویژگی اخلاقی باعث شده بود که ایشان بسیاری از مسائل را به دور از تعارفات معمول پیش برند و افراد زیادی نیز به محفل حامیان ایشان ملحق شوند.

یکی از عوامل مهمی که ضربه نهایی به حکومت پهلوی را وارد کرد؛ موضوع تسلیم شدن ارتش و اعلام وفاداری آن به امام و انقلابیون بود. این اقدام همزمان با سخنرانی امام و دعوت او از ارتش به ملحق شدن ارتش و نظامیان به مردم انقلابی به صورت کامل محقق شد.

از رهبری به عنوان مهمترین رکن انقلاب یاد می‌شود. رهبر نقش مهمی در سازماندهی و بسیج مخالفان دارد و نوع مدیریت او عامل مؤثری در شکست و یا پیروزی انقلاب است. البته نقش رهبران انقلاب با توجه به نوع انقلاب‌ها و طیف تأثیرگذاری آن متفاوت است. بدین معنا که در برخی از انقلاب‌ها نقش رهبران بسیار پررنگ و تعیین‌کننده است و در برخی از انقلاب‌ها کمررنگ‌تر.

در سال 57 و در حالی که حکومت پهلوی و حامیان خارجی آن تمام تلاش خود را برای حفظ شاه به کار می‌بردند؛ امام تشکیل شورای انقلاب را اعلام نمود. تشکیل این نهاد انقلابی در شرایطی اعلام شد که هنوز پیروزی انقلاب اسلامی به طور کامل محقق نشده بود. با این حال شورای انقلاب با هدف اصلی انتقال قدرت تشکیل شد و اعضای آن نیز مشخص گردیدند. این نهاد تا دو سال بعد از انقلاب ...

یکی ازویژگی‌های منحصربه فرد رهبری امام، پیوستن افراد و گروه‌های مختلف از جناح‌های سیاسی متفاوت است. علیرغم آنکه ایدئولوژی غالب و مبارزاتی امام اسلام بود؛ اما حامیان او تنها به افراد و گروه‌های مذهبی محدود نبود، بلکه بسیاری از کسانی هم که مشی سیاسی خود را عواملی خارج از اسلام انتخاب نموده بودند نیز به امام پیوستند. در میان این گروه‌ها روشنفکران جایگاه ...

فرانسه نیز مانند بسیاری از کشورهای غربی، تحولات سیاسی ایران را با دقت هر چه تمام‌تر زیر نظر قرار داده و براساس آن متوجه جدی بودن بحران سیاسی حکومت پهلوی شده بود؛ چنان‌که در کنفرانس گوادلوپ که با حضور رهبران آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه تشکیل شد، ژیسکار دستن نسبت به سایر رهبران تأکید بیشتری بر اضمحلال قدرت پهلوی در ایران داشت.

موضوع حکومت و شکل آن یکی از مسائل مهم و راهبردی در اندیشه امام است. امام در طی دوران مبارزه سیاسی و نیز تبیین اندیشه‌های خود همواره به دنبال ایجاد حکومتی بود که ضمن اسلامی بودن، بر پایه انتخاب مردمی نیز قرار داشته باشد. از این رو به وفور در کلام خود به تبیین فقهی این موضوع پرداخته است.

نگرانی و خشم مردم لحظه‌به‌لحظه افزایش می‌یافت. درگیریها شروع شد و با گذشت چند ساعت، شدت گرفت. در این درگیریها، دهها تن به خاک و خون کشیده شدند و شُعارها با فریادهای بغض‌آلود تکرار می‌شد: «وای به حالت بختیار، اگر خمینی دیر بیاد»، «اگر خمینی دیر بیاد، مسلسلها بیرون میاد».

با ردّ اقدامات بختیار توسط مردم انقلابی، وی عملا در مقابل ملتی قرار گرفت که رژیم گذشته را نمی‌خواست؛ چراکه بختیار می‌خواست حافظ وضع موجود باشد و غرب نیز همه امید خود را به او بسته بود.

نیروهای انقلابی با اعتراضات مداوم خود، عرصه را بر حکومت تنگ کرده‌اند. این امر به ویژه پس از راه‌پیمایی‌های تاسوعا و عاشورا (19 و 20 آذر) تشدید شده است.

برخی به رهبری کارتر، اشمیت و سولیوان از این تصمیم حمایت کرده و معتقد بودند خروج شاه می‌تواند به بهبود وضعیت سیاسی کشور کمک کند و اوضاع را آرام سازد. اما در نقطه مقابل برخی از افراد همچون برژینسکی و بسیاری از فرماندهان نظامی که به شاه وفاداری زیادی داشتند، با این تصمیم مخالفت نمودند.

از وعاظ شجاع و تأثیرگذار در جریان نهضت امام خمینی(ره) باید به حجت‌الاسلام محمدتقی فلسفی اشاره کرد. ایشان در منابر و سخنرانی‌های خود همواره به انتقاد از سیاست‌های رژیم پرداخته و در هر فرصتی از امام خمینی(ره) و اندیشه‌های ایشان حمایت می‌کرد. در سندی به سال 1350 راجع به یکی از سخنرانی‌های وی آمده است...

درک نادرست کارشناسان غربی از قدرت امام بود که بی جهت تلاش می کردند تا یک روحانی بلندپایه دیگر را در جریان رهبری انقلاب جایگزین وی کنند؛ بگذریم از اینکه از جهتی دیگر این تلاش ها برای جایگزینی نشاندهنده ترس آنان در از بین رفتن منافعشان پس از سقوط شاه بود...

دبیر سرویس عکس اطلاعات، این اقبال را داشته است که در برخی از عرصه‌های تاریخی انقلاب که دیگران حضور نداشتند و یا به دلایلی نتوانستند از تمام لحظات مهم عکس بگیرند، حضور داشته و آن لحظات را ثبت کند.

غالب گروه های غیر اسلامی و حتی مجاهدین خلق، این حرکت را در راستای نوعی سازش و انعطاف امام نسبت به غرب می دانستند! اظهار می کردند که ایشان می بایست به یکی از کشورهای سوسیالیستی و یا الجزایر و لیبی! که به تصور انان کشوری مسلمان، انقلابی و سوسیالیست و ضدانقلابی بود، سفر می کرد...

«سولیوان» معتقد بود ارتش ایران به جایی رسیده است که توان انجام هیچ کاری را ندارد. به اعتقاد سولیوان، کار شاه تمام بود و باید هرچه زودتر ایران را ترک می‌کرد. به اعتقاد او بختیار هم نمی‌توانست دولت تشکیل دهد.

با تثبیت رهبری روحانیت شیع در مبارزه با رژیم پهلوی، تبعید امام(ره) سبب نشد که خللی در مبارزه به وجود آید اگر چه پیشرفت آن کند شد اما متوقف نشد. شبکه تشکیلاتی که در میان روحانیت وجود داشت، سبب شد که آتش مبارزه خاموش نشود. اگر چه امام تبعید شده بود، اما شاگردانی که ایشان طی این سال ها تربیت کرده بود با اطاعت کامل از رهبری خود همچنان به مبارزه خود ادامه ...